کتاب‌های معضلات معظم جوامع بشری(ایدز)، (افراط‌گرایی) و (تروریسم) که در باره مسایل روز دنیاست توسط ابراهیم صنوبر و مهدی افسری نویسنده‌ی این سه جلد کتاب که نگارش شده، روانه بازار شد.
قانون کاشت، داشت، برداشت اصل اساسی زندگی انسان است. ما امروز همان محصولی را برداشت می‌کنیم که در گذشته بذر آن را کاشته‌ایم.
در این مجموعه سه جلدی که به معضلات معظم جوامع بشري پرداخته است، نگارندگان تلاش کرده‌اند تا در شرح هر یک از کتاب‌ها به موارد و مداخل مطرح شده براساس موضوع و مفهوم موضوع‌های این کتاب‌ها را مورد بررسی، ثبت و معرفی قرار دهند.
اما در پیشگفتار کتاب‌ها آمده است که:
درست زمانی صلح را ساختند که ما آفریده شدیم تردیدی ندارم: جنگ هدیه الهی نیست، اما صلح ودیعه خدا و مرز با او بودن یا نبودن است؛
صلح یعنی: احترام، قانون، بهداشت و دوست داشتن.
صلح در ذات خود به گونه‌ای بوده است که همواره در طول تاریخ بشر توجه متفکران، اندیشمندان، شاعران و رهبران بسیاری را به خود جلب کرده است و در قلب گاه اندیشه بشری جایگاه منحصر به فردی داشته است.
این نوابغ و متفکران که خود جزء جریان‌سازان عظیم جامعه و زمانه خود بوده‌اند و حتی جوشش‌های تاثیرگذاری برخی از آنها را در دنیای امروز خود شاهد و ناظر هستیم، به ارائه نظریات، عقاید، تحقیقات و دستاوردهای خود در زمینه مسائل حقوق بشر، صلح، دوستی و عشق به همنوعان همت گمارده‌اند.
با اندکی جست‌وجو و تامل در سخنان به یادگار مانده از آنها به درهایی از کلمات حکیمانه ایشان می‌رسیم که راهنمای عمل رهجویان است و نقشه راه را به ما می‌نمایاند و در این میان پیامبران الهی کامل ترین نسخه‌ها را در عرصه‌های مختلف عرضه داشته‌اند.
توجه همه عزیزان و صاحبان خرد و اندیشه را به این توصیه افلاطون فیلسوف بزرگ یونان جلب می‌نمایم که “عشق است که در میان مردم، صلح و آشتی برقرار می‌کند”
صلح ازجمله درون مایه‌های مشترک تمامی ادیان آسمانی و الهی است.
در مسیر این پیشینه کاوی و بررسی این مضامین حقوق بشر دوستانه گاه به چنان مفاهیم پر مغز و پرمعنایی بر می‌خوریم که در شکوه و عظمت سر بر آسمان می‌ساید.
از جمله این شعر معروف حافظ که همه ما با آن آشنا هستیم:
آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است
با دوستان مروت با دشمنان مدارا
به میزانی که این آموزه‌های ارزشمند سرلوحه کتاب زندگی بشر قرار گرفته، صلح و دوستی در زندگی او پر رنگ شده و به میزانی که از این رهنمودها غفلت ورزیده، مسلماً خود را از صلح محروم کرده است.
همه پیامبران الهی نیز منادی صلح و عدالت و نیک فرجامی انسان بوده‌اند و هر جریانی به نام دین که در تعارض با این حرکت باشد ناشی از تحریفات بشری است. چه کسی است که بتواند ادعا کند دینی الهی برای هدایت بشر هیچ توجهی به موضوع صلح و دوستی افراد نداشته و یا جنگ در آن نمودی مثبت و تعالی بخش یافته است؟
جایگاه والای صلح و دوستی آن هنگام روشن می شود که به این کلام نورانی پیامبر عظیم‌الشان اسلام حضرت محمد مصطفی(ص) می‌رسیم که فرموده‌اند بهترین کارها بعد از ایمان به خداوند متعال، دوستی با مردم است.
به جز از طریق تاسی به اندیشه‌های والای آنها چگونه ایثار، فداکاری و خصایل جوانمردی که لازمه حیات عزتمند یک جامعه هستند، تحقق می‌یابد؟
به راستی به جز از مسیر پیروی پیشوایان دینی که نفس به نفس دغدغه اصلاح و سعادت مردم خود را داشتند، چگونه مفاهیمی چون برادری، برابری و احترام به همه ابنای بشر، تجلی می‌یابد؟
با تبرک به کلام نورانی ایشان که جامع کمالات، محامد و محاسن متعالی است، در می‌یابیم که ابراز محبت و دوستی نسبت به مردم نخستین مرحله عقل و اساس خردمندی است.
لذا اگر بخواهیم در جهت استیفای صلحی راستین و پایدار پیش رویم، باید رهروی به رهبری آنها نماییم و از اقیانوس بیکران کلام معرفتی آنها و تجارب گرانسنگشان بهره‌مند شویم.
با تاسی به این راهنمایی‌هاست که می‌توانیم روح عدالت‌خواهی، آزادگی، انسان دوستی و صلح‌طلبی را در رگ‌های فرزندان‌مان جاری سازیم.
همه ما می‌دانیم که صلح تنها به معنای نبودن جنگ نیست، بلکه حضور در یک جامعه سرشار از عدالت، تفاهم، همزیستی، دیگر پذیری، آزادی و دموکراسی است، جامعه‌ای که از هرگونه اعمال و رفتار ضدانسانی و غیراخلاقی به دور باشد و تمام زمینه‌های علمی، بهداشتی، فرهنگی، مذهبی، شهروندی و اقتصادی به صورت مطلوب در آن توسیع یابد.
اما مسئله مهم عمل به این تئوری‌ها، نظریات و دستورالعمل‌هاست. هیچ هدفی بدون طی کردن مسیر آن دست یافتنی نیست.
صلح این گونه حاصل نمی‌شود که با پاشیدن بذری در زمین و صرفاً نشستن به امید باران، همه شرایط مطلوب، حاصل شود. تلاش در جهت این که صلح در همه لایه‌های زندگی و در تمام سطوح نهادینه شود، نکته‌ای مهم و ضروری است.
صلح و آرامش به کسانی داده می‌شود که خواهان آن هستند و برای آن تلاش می‌کنند و جنگ و جنایت و ترور از آن گروه و جماعتی است که به دنبال آن هستند.
قانون کاشت، داشت، برداشت اصل اساسی زندگی انسان است. ما امروز همان محصولی را برداشت می‌کنیم که در گذشته بذر آن را کاشته‌ایم.
روند استقرار و برقراری صلح و ثبات و امنیت در جامعه جهانی به دلیل سیاست‌های جهت دار و جهت دهی‌های سیاسی برخی دولت‌های مستکبر و زیاده‌خواه که حتی برخلاف میل و اراده ملت‌های خود بوده، با فراز و فرودهای بسیاری مواجه گشته است.
امروز جهان شاهد حوادث هولناک و جنایات ننگینی است. موارد متعدد نقض حقوق بشر، زور گویی‌ها و ظلم‌های آشکار و فاحشی که با گسترش یافتن اندیشه‌های سلطه جویانه برخی عاملین شر و فساد حادث می‌شود از مظاهر بارز زیاده‌خواهی برخی دولت‌هاست که امیدها و انگیزه‌های برخی ملل برای داشتن حداقل‌های یک زندگی سالم و به دور از عذاب و التهاب را به محاق می‌کشند. در برهوت سیاست‌های تاریک و ددمنشانه خود استمرار بقای خود را بر اریکه‌های قدرت، فقط در ویران کردن بنیان امنیت و آرامش و لرزاندن پایه‌های همزیستی مسالمت‌آمیز ملل می‌دانند.
ما آموزش، فرهنگسازی و روشن‌گری کارشناسانه در مورد تبعات تکان دهنده این معضلات و شناساندن فرهنگ‌های اصیل و آگاه‌سازی نسبت به هنجارهای صحیح و ارائه برنامه‌های جاذب و ارزشی را پاد زهری بر روند شیوع و گسترش این موارد می‌دانیم.
لذا در این مجموعه با نام معضلات معظم جوامع بشری هر یک از موضوع‌های ایدز، تروریسم، مواد مخدر، مشروبات الکلي و افراط‌گری را در مجلدی جدا مورد توجه قرار داده‌ایم و محتوای آن بر مبنای آشنایی مخاطب شریف با مفهوم، اثرات و مقابله با این معضلات گردآوری شده است که امیدواریم در زمینه فرهنگسازی در پیشگیری از ابتلای به این معضلات مثمر ثمر واقع گردد.
نویسندگان هدف از نگارش این کتاب‌ها آشنایی هر چه بیشتر افراد مختلف جامعه با معضلات معظم بشر و راهکارهای مقابله با این معضلات بوده است.
استاد ابراهیم صنوبر ملقب به پدر صلح ایران یکی از نویسندگان این کتاب‌ها که تالیفات بسیاری در حوزه‌های مختلف داشته است که سال‌هاست در حوزه فعالیت‌های نوع دوستانه و بشر دوستانه و صلح و دوستی و مبارزه با ایدز و مواد مخدر و سایر موارد نوع دوستانه فعالیت‌های چشمگیری داشته است.
همچنین آقای مهدی افسری دیگر نگارنده این کتب از فعالان حقوق بشری دوستانه در موضوع‌های انسان دوستانه و صلح و دوستی است.
این کتاب سه جلدی توسط انتشارات مدید و هر جلد در ۲۰۰۰ نسخه چاپ و منتشر شدند.
