به گزارش خبری چکاوک نیوز از کرمانشاه، در ميان انبوه دانش آموزان کرمانشاهي که دست در دست پدر و مادر خود روانه مدرسه شدند، بودند کودکاني که دنيايي از حسرت را با خود حمل کردند و به جاي اينکه پدر دستشان را بگيرد و روانه مدرسه اشان کند، آن ها قاپ عکس پدر خود را به دست گرفتند و با دنيايي از دلتنگي راهي کلاس درس شدند.
کودکاني که امروز با افتخار مقابل همکلاسي ها و هم مدرسه اي هاي خود سربلند کردند که پدرمان در راه امنيت شما جان عزيزش را فدا کرده و شهيد شده است.
امروز (اول مهر) براي بهار، آيدا، فاطيما، ساينا، پناه و يسنا حال و هوايي ديگر داشت، قرار بود به مدرسه بروند و در کنار همکلاسي ها و هم مدرسه اي هاي خود سال تحصيلي جديد را آغاز کنند.
از کنار هر مدسه اي که عبور مي کردي شور و شوق وصف نشدني کودکاني را مي ديدي که همراه والدين خود پا به مدرسه گذاشته بودند تا در سنگر علم و دانش، آينده اي زيبا براي اين سرزمين مقدس ترسيم کنند.
کودکان دست در دست پدر و مادر خود يکي يکي وارد مدرسه مي شدند و وقتي در صف قرار مي گرفتند با لبخندي بر لب دستي هم برايشان تکان مي دادند، حضور پدرها و مادرها در روز اول مدرسه گويي قوت قلبي بود براي دانش آموزاني که در محيط مدرسه گرد هم جمع شده بودند.
اما در ميان دانش آموزان کرمانشاهي که امروز همراه پدر و مادر خود روانه مدرسه شدند، بودند افرادي که جاي خالي عزيزي را کنار خود به خوبي حس مي کردند، عزيزي که همچون کوهي استوار امنيت و آرامش را به آن ها هديه مي داد.
وقتي همکلاسي ها و هم مدرسه اي هاي “بهار”، “آيدا”، ” فاطيما”، “ساينا”، ” پناه” و “يسنا” دست در دست پدران خود قدم به مدرسه گذاشتند انگار غمي به جان آن ها افتاد و ياد پدران آسمانيشان افتادند، شايد در همان حال و هواي کودکانه خود بارها در ميان جمعيت چشم گرداندند تا پدر مهربان خود را، پدر غيرتمندشان را در حالي که لبخندي به لب دارد و برايشان دست تکان مي دهد، ببينند اما… .
بهار ، آيدا، فاطيما، ساينا، پناه و يسنا هرچه نگاه کردند باباي مهربانشان را در کنار بقيه پدرها و مادرها نديدند، با خود فکر کردند شايد يادشان رفته امروز روز اول مدرسه است و دلخوش به اين فراموشي در انتظار آمدنشان بودند تا اگر شده از راه دور، از همان دم در مدسه هم شده دستي برايشان تکان دهند و آن ها دلخوش به اين ملاقات کوتاه کلاس درس و مدرسه اشان را آغاز کنند اما گويي اين انتظار بايد تبديل به حسرتي مي شد که تا ابد بر دلشان سنگيني کند.
چشم هاي منتظر بهار، آيدا، فاطيما، ساينا، پناه و يسنا به در مدرسه بود و به شور و اشتياق بچه هاي ديگر نگاه مي کردند که ناگهان يادشان افتاد قرار نيست هيچ وقت باباي مهربانشان بيايد و همين نيامدن، غمي مضاعف به جانشان ريخت و بغضي گلوي کودکانه اشان را فشرد.
شايد پدر آسمانيشان، شايد که نه حتما زودتر از همه پدرهاي ديگر، خود را از بهشت به مدرسه آن ها رسانده اند و جگرگوشه هاي خود را تا کلاس درس بدرقه و همراهي کرده اند تا ثابت کنند براي هميشه مواظب آن ها خواهند بود.
اما اين همه ماجرا نبود، در مجموعه انتظامي استان کرمانشاه، فرماندهان و مسئولاني بودند که در حق فرزندان همکاران شهيد خود پدري کنند تا آن ها جاي خاليشان را کمتر احساس کنند.
همزمان با آغاز سال تحصيلي جديد و بازگشايي مدارس، سردار “مهدي حاجيان” فرمانده، سردار “محمد رستمي” جانشين فرمانده و جمعي ديگر از مديران انتظامي استان امروز آمدند و فرزندان شهداي انتظامي استان را تا مدرسه و کلاس هاي درس همراهي و بدرقه کردند.
فرماندهاني به سان پدر که غيرت مردانه اشان قبول نکرد پاره تن و گوشه جگر عزيزترين همکاران شهيدشان امروز تنها و با اندوهي در دل روانه مدارس شوند، آن ها امروز آمدند و پدر شدند براي دخترکاني که مدت هاست حسرت نوازش پدرانه بر سر خود را مي کشند.
سردار حاجيان و سردار رستمي و ديگر مسئولان انتظامي استان آمدند و دستان پرمهرشان را بر سر دختران شهيد کشدند تا مبادا غم و اندوه و دلتنگي بر جان اين فرشته هاي کوچک زميني رخنه کند، آمدند و ثابت کردند اگر پدر رفت آن ها پدري مي کنند براي اين دردانه هاي زيبا و معصوم.
