برنامه ریزی و مدیریت توسعه ی گردشگری شهری با توجه به اهداف و اصول توسعه پایدار گردشگری، دانشی میان رشته ای به شمار می آید كه به همكاری رشته های گوناگون علمی و همكاری بخش ها و نهادهای گوناگون مسئول در توسعه و عمران شهری نیازمند است.
جوهر برنامه ریزی و مدیریت گردشگری شهری، شناسایی منابع و عوامل موثر در توسعه ی گردشگری و استفاده بهینه و پایدار از آن هاست كه در راستای تامین نیازهای فراغتی عامه شهروندان و بازدید كنندگان در مقیاس محلی ملی و فراملی به كار میرود.
بنابراین محورهای اصل برنامه ریزی و مدیریت گردشگری شهری به تعیین سلسله مراتب برنامه ریزی و گردشگری شهری، تعیین مقیاس برنامه ریزی شناسایی عوامل اصلی موثر در توسعه گردشگری شهری و تدوین سیاست ها و روش های نگهداری ظرفیت منابع گردشگری مربوط میشود كه در این میان مدیریت شهری نقش بسیار مهم و موثری را در ایجاد هماهنگی و تعامل در این نهاد موثر برعهده خواهد داشت.
درحال حاضر وظایف برنامه ریزی و مدیریت توسعه ی گردشگری دركشور درسطح های گوناگون محلی ملی و فرا ملی بر عهده نهادهای مختلفی است كه هر یك دارای ساختار بخشی اند و از این نظر اقدامات آن فاقد هماهنگی و همكاری لازم است. با توجه به نبود یك رویكرد جامع و مدیریت یكپارچه در سیاست های كلان توسعه گردشگری در كشور می توان گفت كه هنوز جایگاه گردشگری شهری در نظام برنامه ریزی توسعه و عمران به درستی تعریف و تبیین نشده است.
به طور كلی میتوان مشكلات بنیادی در توسعه گردشگری شهری را فقدان رویكردی جامع و هماهنگ در توسعه گردشگری شهری در مقیاس محلی و بین المللی، ناهماهنگی میان نهادهای شهری، زیست محیطی، گردشگری و میراث فرهنگی، نقش كم رنگ دولت و شهرداری ها در توسعه گرشگری شهری، نقش ضعیف برنامه ریزی شهری و منطقه ای در تامین زیرساخت ها و تسهیلات گردشگری شهری، نارسایی و ناهماهنگی در قانون ها و تشكیلات اجرایی توسعه گردشگری شهری، حضور كم رنگ بخش خصوصی و ضعف مشاركت در زمینه ی گردشگری شهری و نیز كافی نبودن آموزش تبلیغ و اطلاع رسانی برشمرد.
