(اوستاد)
از: محمدکریم جوهری
با یاد استاد ارزنده و سرافراز زنده یاد (احمد سمیعی‌گیلانی).
(احمد) آیینه‌دار دانایی
رفت و دل داد بر دل آرایی
آن (سمیعی) ادب شناس بزرگ،
رفت و شد رهسپار بینایی
یار (گیلانی) خدایی دل،
اشک‌ها را نمود دریایی
سرفراز(اوستاد) نام‌آور،
سبز آمد به مهر پیمایی
تا جهان است در ره جانان،
یاد او جاودان به زیبایی
یار (ویراستار) نیکو یاد،
رفت و آمد خزان تنهایی.
بهار ۱۴۰۲
